Corruptie

Goed, dan nu het verhaal van de terugreis: het grote complot.

Op avond 3 van 4 werd duidelijk dat de touroperator geen treintickets terug naar Cuzco had geregeld. Redelijk onhandig, want dat is de enige manier om terug te komen (behalve lopen... 110 km). Om 2h de volgende dag, wanneer we terug zouden zijn van MP zou alles geregeld zijn. Afgesproken in restaurant. Resultaat: geen tickets. Met de gids afgesproken dat we zouden wachten, terwijl hij het zou regelen. Nou... die hebben we dus niet meer terug gezien.

Ondertussen vond het restaurant personeel Peter z´n ticket tussen de stapel troep bij de bar. Goed... 1 out of 3. That´s a start... Ondertussen hadden we maar besloten er een belletje aan te wagen met de keerl van het hostel bij wie we de tour geregeld hadden. (Dit was overigens na mijn net ingehouden explosie in het restaurant... waar de telefoon op slot ging en we niet mochten bellen, terwijl we er al de hele middag zaten te eten, drinken etc.)

Uiteindelijk na 5 uur wachten, zeiken, vragen, bellen, praten en boos worden kregen we 60 dollar om onze eigen (al betaalde tickets) nog een keer te kopen. Ondertussen waren Peter en Annemiek al ff bij het station langsgewipt waar we wel degeiljk op de pasagierslijst bleken te staan. Wlliswaar onder de naam Rene Koff, maargoed (normaal zijn ze hier niet zo goed met cijfers, maar het paspoort nummer klopte dit keer wél)

Uiteraard was er aan het eind van de middag geen mogelijkheid meer om bij het loket te komen. Om willekeurige redenen werden we geweigerd het betreffende gebied te betreden. 1.5h praten, zeiken, huilen, lachen, schreeuwen etc. later lukte het Annemiek dan toch om door te dringen tot de primaire zone, om voor het bedrag van 40 dollar onze kaartjes alsnog veilig te stellen. Dit keer onder de noemer ´verloren kaartjes´. Een beetje een rare term als je niet eens je kaartje hebt gekregen, maargoed... reis veilig gesteld.

Volg je het nog? Nu komt de plot:

Vlak voor aanvang van de reis kwamen we bij toeval 2 Aussies tegen. Na een beetje small talk zei één van hen: én weet je wat ze van mijn naam gemaakt hebben?´ Goed... je raadt het al. Ze hadden onze tickets.

De puzzelstukjes begonnen op hun plek te vallen. Wij waren namelijk niet de enige mensen van onze groep die niet met de trein konden. Van de 10 waren er 3 mét ticket. Lekker is dat.

De hele groep van de Aussies bleek tickets te hebben met andere namen dan die van hunzelf. Wat bleek nu. Eén van onze groepsgenoten was doorgedrongen tot de managementlagen van Peru rail waar iemand toe gaf dat er ´s ochtends reeds betaalde kaartjes zijn verkocht aan de hoogste bieder (in dit geval de gids van de Aussies... én onze kaartjes).

Uiteindelijk zijn wij én onze reisorganisatie dus genaaid door de volgende verdachten:
- X medewerkers van Peru Rail, met uitsluiting van de lokettiste die ons in de gelegenheid stelde het cordon sanitair te doorbreken en alsnog de trein te betreden
- De touroperator van de Aussies, die meewerkt aan het opkopen van tickets (duidelijk níet vantevoren gereserveerd)
- Restaurant X, alwaar beide groepen hebben gegeten en namen van personen doorgegeven konden worden om kaartjes dubbel te kunnen verkopen

Gelukkig eindigt het verhaal hier niet. Nee... de Aussies én wij konden gewoon instappen, na élkaar terwijl de medewerker ons dezelfde stoelen toe wist te wijzen. Het resultaat laat zich raden. Een overboeking dus. Gelukkig was dat nog op te lossen.

Dan dit nog: de trein eindigt zo´n 70 km buiten Cuzco, alwaar ons hostel woont. Gelukkig zou onze operator een busje hebben geregeld zodat we niet helemaal met de pik int grind zouden eindigen om 12 uur ´s avonds. Echter... je raadt het al. Geen busje voor ons. Dus alsnog een lift moeten regelen.

Bleghhhhhhh... zonde. De situatie verpestte nogal de sfeer (lange tijd niet zoveel adrenaline gevoeld, ik stond op koken!) en was een domper op een toch wel erg cool tripje.

Tot zover corruption report

We proberen nog een paraglide vlucht te fixen, een dagje rielekst hiken tussen de sneeuwtopjes en nog wat drankjes in locale etablissementjes. Voor de rest zullen we wel zien.

Hasta luego y besos!